பெயர் அறியா பரீட்சய முகம்

எப்போதும் உன் முகத்தில் தவழும்
அந்த மென் அமைதி
அவள் வருகைக்கான
உன் காத்திருப்பு
வார்த்தைகளை கடந்து
உங்களுக்கிடையில்
பற்றிகொண்ட இந்த நேசம்
பிடித்திருக்கிறது அவளுக்கு

ஏதோ ஒன்று
உன்னை திரும்பி திரும்பி
பார்க்க தூண்டுகிறதென்று
என்னிடத்தில் துடித்து புலம்புகிறாள்
நீ அறியாமல்
உன்னை ரசிக்கும் ஒரு ஷணத்தில்
உன் பார்வைச் சாரல்
சில்லென தீண்டும் பொழுதுகளில்
பொங்கிப் பரவசிக்கிறாள்

இதெல்லாம் உன்னிடத்தில்
சொல்லிட சொல்கிறேன்
சொல்லாத இந்த இம்சை
பிடிதிருக்கிறதென மறைகிறாள்
முற்றி கனக்கும் இந்நேசம்
சுமப்பவர்க்கே பெருந்தண்டனையென
புரியவைப்பதெப்படி அவளுக்கு