நேத்ராவின் அம்மா பாட்டு

அம்மா இந்தே வா வா
ஆஷே முத்த தா தா
இலேயில் ச்சோறு போட்டு
.......................
உன்னேப் போலே நல்லா
ஊரில் யா..... உல்லா
என்னால் உனக்கு தொல்லே
ஏ இல்லே
அய்யம் .. சொல்லுவேன்
ஒற்றுமை என்னும் பலமா
ஓது செயலே ன்னலமாம்
அவ்வை சொன்ன மொலியா
...வே எனக்கு வலியாம்
சொல்லிவிட்டு அம்மா பேப்பாப்புல*
சின்ன சின்ன மொட்டே போட்டுடுன்கிறாள்
நான் இன்னும் தேடிட்டிருக்கேன்
அப்டி ஒரு பாட்டு இருக்கா?

*(லேப்டாப்ல)

சும்மா... சும்மா...

உங்களைத்தான் கேக்குறேன்
இது நம்மளோட எத்தனாவது சந்திப்பு?

முதல் பத்துவரை கணக்குல வந்துச்சு
இப்போ கணக்கு வெச்சுக்கறதில்ல
உனக்குத் தெரியுமா?

ஹ்ம்ம் தெரியும்
ஆனா இப்போத் தெரியாது

என்ன சொல்ல வர
எனக்கு புரியல

உடனே கேட்டா தெரியாது
யோசிச்சா சொல்லிடுவேன்

சரி யோசிச்சே சொல்லு பாப்போம்

அதுக்கு நிறைய நேரம் பிடிக்குமே

பரவால்ல ரூமுக்கு போய்
உருப்படியா ஒண்ணும் பண்ணப் போறதில்ல
நீயே கொஞ்ச நேரம் காதைக் கடி
ஸ்ஸ் அடிப்பாவி நிஜமாவே கடிச்சிட்டே

நீங்க சொல்லி
எத செய்யாம விட்டிருக்கேன்

அது சரி

அந்த ஹோட்டலுக்கு போனது
முதல் முறை

ம்ம்ம்

அப்போ நீங்க எனக்கு
bourneville சாக்லேட் கொடுத்தீங்க

ம்ம்ம்

கோவிலுக்கு ரெண்டாவது முறை

ஹ்ம்ம்
..........

உங்க முன்னால் காதலி
பற்றி சொன்னபோது
ஐந்தாவது சந்திப்பு
........
பிரபஞ்சன் புத்தகம் கொடுத்தது
பத்தாவது சந்திப்பில்
.......
பலூன் வாங்கித் தர சொன்னேனே
அது பதினைந்தில்
.........
Chocopie வாங்கி கொடுத்தீங்களே
பதினெட்டாவது சந்திப்பில்
......
உங்க ரூம்ல
நூடில்ஸ் செய்து கொடுத்தது
இருபதாவது சந்திப்பில்
.......
பசுவய்யா கவிதை வாசித்தது
முப்பதாவது சந்திப்பில்
.........
போதும் போதும்
பரவால்லையே இத்தனை
நினைவில் வெச்சுருக்கே
ஆனாலும் Dairymilk கணக்குல வரலையே இன்னும்
சரி சரி முறைக்காத வா
உனக்கு லேட் ஆயிடுச்சு
அப்றோம் ஆன்டி திட்டும்
ஆட்டுக்குட்டி திட்டும்பே

அது

வெகு நேரமாய்
பார்த்தபடி இருக்கிறேன்
அது அமைதியாய் நிற்கிறது
உள்ளே செல்வார்
வெளியே வருவார்
எவருமின்றி தனியாய் நிற்கிறது
என்னையே பார்த்தபடி
அதன் பழுப்பு நிறக் கண்களிலிருந்து
புறப்பட்ட அந்த நிசப்தம்
என்னை ஊடுருவித் துளைக்கிறது
உரையாடல்கள் எதுவுமின்றி
மொழிகளுக்கப்பாற்பட்ட
ஒரு புரிதல் நிகழ்கிறது ஆங்கே
யாருமற்ற மைதானத்தில்
சுழலும் புழுதியிலேறி
போகிறோம் மேலே மேலே
அதன் ஒற்றைக் கர ஸ்பரிசம் தூண்டி
என்னில் கனிந்தவைகளை சுவைத்து
உப்பி பெருக்கிறது அது
முதலில் நான்
பிறகு அது
உச்சங்கள் தொட்டு விலகையில்
உத்திரத்திலிருந்து வழிகிறது
ஒரே சீராய் மங்கு வெயில்

இயல்பு

மலர் வீழின்
இலகுவாய் சுமந்திருந்து
அமிழ்த்தும் பாரங்களை
மூழ்கடித்து வீழ்த்தி
அசூயைகள் ஒதுக்கி
பறவைகளின் எச்சங்கள் விழுங்கி
பழகியிராத வழிகளும்
பயங்களற்று பயணித்து
திசையறியா வனங்களிலும்
பாதைகள் அமைத்து
வளைந்து நெளிந்து
மேலேறி கீழிறங்கி
சலனமற்று பரவி
பரவசமாய் ஆர்பரித்து
என்னில் மகிழ்ந்திருந்தவனின்
தாகங்கள் தீர்த்து
முத்தமிட்டு கடந்து
விரைகிறேன் நெடுந்தூரம்
இலக்குகளற்று
பயணமே முதல் முடிவாய்