Monday, March 23, 2009

A poem - I read on net

Loneliness

Oh! Loneliness
How did you find my address?
I tried so much, to escape your touch
But you crept into my life
And even though I strive, you remain.

Yes, there are people
Relatives and friends
But when I look around
I feel alone in the crowd
I find not the Dear
Who will wipe away the tears
Take away my fears.

I ask again the question
That has gathered dust
Whom can I Trust?
‘Cause it is a must
Whom do I show
That special book in the soul’s shelf
A mirror of my true self?
No answer, Just emptiness
With your cold caress.

Loneliness, you do not have one definition
Rather many incarnations.
You are a cake with no eater,
A drum with no beater,
A book with no reader,
A Pain, with No healer.

When I ponder over the years went by,
I find not a constant companion
Except you, my Loneliness
And now I fear, you will be here
Till my end, and thus you have become….
My Best friend!

Sumiti Yadava (Boloji)

2 comments:

இராவணன் said...

// Cause it is a must
Whom do I show
That special book in the soul’s shelf //

ம்ம்ம்ம்ம.
இந்த ஏக்கம் மனதில் நிறந்தரமாக தங்குவதால் தான் தனிமையோடு போராடிக்கொண்டேயிருக்கிறோம்.
கையில் ஒரு பரிசுப்பொருளோடு யாருக்காகவோ ஏதோ ஒரு கூட்டத்தில் கடந்து செல்பவரை எல்லாம் கவனித்தும் பின் தவிர்த்தும்.

Sugirtha said...

உண்மை!

 நான் தற்போது inclusive learning space என்று தங்களை அறிமுகப்படுத்திக் கொள்கிற, சொல்படியே இயங்க விளைகிற ஒரு alternative school ல் ஆங்கில ஆசிர...