The Adventure way

Well, this is how this trip was planned. One fine day I got a call from Shri saying I've booked my tickets to Nellai, so and so date arrival... so and so date departure etc., etc., so let us meet there then. I was like what,pp..lleease give me a break as we'd just gotten back from one long ride in the hills. Although I thought like that I just said oookkay...I dragged that okay so much in which she noticed my hesitation and asked further why, is there a problem? I said no, no problem. Then she said if there is no problem you better book the tickets now itself. Though the journey was planned this hastily we still had one month in hand to plan what we wanted to do there.


We have developed interest in Nellai not just because of famous Halwa but also to go and see the forest. I have heard there is a forest through one of my friends as her friend Abhi was assisting researchers there. Shri and I like to be lost in woods. We keep saying how nice it would be to live amidst trees and see birds. Having seen hills already, this time we chose forest because there we get to accomplish both our wishes - to live amidst trees and also to see birds. We had been planning to go to Nellai from the time we both got introduced and when I mentioned there is a forest there. But the base for this sudden trip was laid when we went to attend one of our friend's wedding.

After attending the wedding we rode to the pertol bunk in the night to fill the tank for our early morning trip. There she suddenly noticed a Van with a banner ' Koondakulam Bird Sanctuary - Tirunelveli'. She asked me if that is okay to go and make an enquiry to that person and check if it is possible to visit this santuary. We can go and see this place also when we plan to go to Nellai in future. I said that should be fine. We slowly went near and stopped the vehicle and asked the driver about the sanctuary and asked if we are allowed to visit and stay there. They were a little taken aback and gave a look like what on earth these girls are asking, coming from no where. We further explained we like birds very much and we want to come and see. The person who sat next to the driver started telling it is a small place and we will not have a comfortable stay and food is again a problem. But we assured we are fine with that kind of accommodation and food and if suppose we are going who should we contact. The driver pointing towards the next person said he is the officer and he is the one who would be approving. We were very glad and asked if he would give his number. He said we can give a call and gave his number and name. Within 2-3 days from meeting this person she booked the tickets and made me book as well. This all might look crazy indeed it is.

In the mean time I had one of my friends from Nellai so I called and asked if it is fine to go and stay at her house. She said it is fine and not a problem. I sounded too desperate that I did not give a chance for her to say no. If I remember correctly I'd never been this desperate before. But now I've become one for wanting to see places which I love. I did this because I was very sure we would not disturb them. Because all we needed was a little space to just stretch and rest safely in the night. I told her the same and she said not to worry as she has a bigger house. My friend added her place is Ambasamudram (Ambai) and I should take another bus to reach her place and it would take about one hour from Nellai.

Then I called Abhi who is familiar with the places to ask where we can see birds. She clearly told if we want to see birds we can go to Vagaikulam and also Thirupudai Maruthur a 400 year old temple. And most importantly we will have to go either in the morning or in the evening to spot birds. And also she said we can go to Papanasam, Mundanthurai and Kariar dam. These three places are on the same way so we can go one day and see all three places she suggested. She added there is a famous temple in Papanasam and then next place is Mundanthurai which is a forest which also has' Sori Muthian temple' an old temple. After seeing these two, the next place we can go is Kariar dam and if boating is allowed in the dam at this point of time we can go to Banatheertham to see a beautiful fall she said. She added Ambai is a center place and we get a lot of buses from Ambai to Papanasam but buses till Kariar is not that frequent so she suggested better we can go to Kariar first finish the boat ride and then on our way back we can see Mundanthurai and Papanasam. I have noted down everything clearly. Although Shri kept telling me to call the officer who we met in the petrol bunk that idea of calling him drifted away because I already had plans for 2 days and my friend anyway was going to accommodate us.

The day arrived and we left for Nellai. We anticipated her train would reach first and then within half an hour or so my bus would reach. So we planned that she can wait in the station and then when I also reach we can take a bus to Ambai together. When I started I was so thrilled about this trip because I had never been to that part of Tamilnadu before. Our friends warned not to go near water bodies since there was heavy rain in that place and public was restricted from entering water bodies two weeks back. I was hoping to see Thamirabarani flowing through paddy fields and full greenery because of the rain.

She reached first as we expected and she said she would wait in the new bus stand from where we were to take a bus to Ambai and anyway I was going to get down at new bus stand directly as my bus would go via new bus stand further to Nagerkoil. She reached new bus stand and then I reached and we met finally at the bus stand. We took a bus to Ambai and my friend came to the bus stand to receive us. She took us home and we inquired her father about the places we wanted to see. Somehow Papanasam, Mundanthurai and Kariar dam was fixed in my mind while Shri still was trying her chance with Kunthakulam. After we showered and had breakfast her father suggested us to reach the bus stand fast and take the Kariar bus because if we leave that then we would get only after 2 hours. He also advised us to come before 5 PM in the evening because of lunar eclipse. We nodded yes and Shri whispered to me take your brush and leave your bag here if we get a chance we will stay in the forest. I took the brush and paste in my handbag and little cash. Her father came with us till the bus stand and upon reaching we learned that Kariar bus left by then. So he suggested we could take Papanasam bus and by the time we finish seeing the temple Kariar bus would come there and we could take it from there. This suggestion made sense and we climbed Papanasam bus. (More to come)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------I am going to write this in parts as this is a big adventure story---------------------------------------------

Nature lover cum Amateur traveller's experience at Navadarshanam

I have heard of Navadarshanam (Nd) through my friend Suma few years back. She mentioned to me that she had been to that place once for a gathering and she found the place very good. She also mentioned if we like we can go and stay over a weekend to understand the activities they carry out there including organic farming. Although she might have given few more details my brain got stuck with the word organic farming and it immediately visualized Navadharsanam (Nd) inside. Since I have participated in their health food sale in Bangalore, my brain visualized a vast farming land with all the plants which gave grains/fruits/vegetables that I bought/saw in the sale. So it had paddy fields, turmeric plants, groundnuts etc., etc., Though I showed interest then to visit Nd, we could not go due to lot of other reasons. Over time I forgot about visiting the place completely but continued to participate in their monthly sale in Bangalore once in a while .
Once I got the link of Nd and I went through the entire website. Having seen the website, I realized this place is not just what or how I visualized but has much more and more. Some how a thought came 2 weeks back to visit Nd and last Tuesday I asked my friends Suma and Sangee if they are available to pay a visit to Nd over this weekend. In addition to which I sent Sangee the link http://www.navadarshanam.org/ of Nd as this is totally new for her. After going through the same she called me and said she liked it very much and she wanted to visit this place. We decided we four including my husband will go on 24th evening and will return to Bangalore on 25th December. I followed the procedure mentioned in the website and as per the same I called Nagarajan on 92430-49163 and checked with him if it is possible for four of us to visit Nd over the weekend. He asked if we are visiting for the first time and asked why we want to visit this place. We briefly spoke and he informed that it is possible to accommodate four of us. He also told it has very basic facilities and I told him we are completely fine with the same. On 24th Morning I received an sms from him saying 'please bring warm clothes for the night'. We packed extra blankets and left bangalore at 3 PM and reached Nd by 4:45 PM.
After we parked the vehicle at the Nd gate and started walking towards the building we met Om on the way. He welcomed us and asked Suma if she had been there before. She mentioned that she had been there for a gathering in 2009. She felt happy to know that he remembered her. We went in and asked the first person we met in health food counter for Nagarajan. He came along and showed us the home Chandan that we were going to stay and gave the keys to us. We all were totally taken over and transformed to be the members of Nd family the moment we stepped in. It had a very soothing ambience and naturally air-conditioned.

After we all shared how each other felt about the home, I came out  and was trying to see what few women were doing at a drying platform near the building. I turned back when I heard a voice 'always keep the doors closed otherwise unwanted guests will enter'. That's how Nagarajan uncle introduced himself . After we all got introduced I asked him if we can go and see around or any special permission is required. He said nothing of that sort is required and we can go and explore ourselves. He took us to the kitchen and got us hot tea. I noticed the kitchen and it more felt like the one we had at my grandma's. Although the look might differ I could feel similar warmth and love.

When we finished our tea and washed our glasses, we met Ananthu outside the kitchen and Nagarajan uncle introduced us to him. He asked how we knew Nd and we explained. Nagarajan offered he will show us around. While we started walking I mentioned to him that I learned from the website Honge oil is used for engines wanting to know more information. But he replied we tried using but after few years engines gave up so we could not continue.

When we kept walking it was very difficult to believe that this place was once a waste land. It has grown into a rich forest now. 

We met Gopi who was watering the farm, Nagarajan uncle introduced us to him. We asked him about the names of the different plants that we saw in the farm. 

We saw tiny plants of Palak, Beetroot and other greens. After we spoke we started walking and we also saw a house getting constructed and checked with him how those bricks are made. It was surprising to know that only very limited percentage of cement is being used for the making of such strong bricks.

Since this place is very close to forest we asked if they saw any animals. He mentioned elephants would come at times. That explained why such big coconut tree fell. By now we had reached his house amidst trees and bushes and he offered if we would like to come in. We were very glad to go in and see around the eco-friendly house personally designed by him and very pleased to meet Padmini aunty. She received us as if she was expecting us and showed us all the rooms and her lovely garden. She also had put lovely arisi mavu kolam in the front and at the back doors.

She had lot of herbal plants in her garden. For the first time I smelled lemon grass in her garden and was pretty amazed. She offered we could take the saplings if we liked. We got talking for a while and then we reached Chandan.
While we were inside we heard voices in the verandah. When we came out there was a small group of people who came to Nd from calcutta. They asked if it is okay to use the verandah and we were very pleased to meet them. Other people were arranging for a bonfire in the rock near Chandan and also were arranging to have dinner along. They had lighted candles and all of us joined to have Christmas dinner filled with delicious healthy food and cake without sugar yet very tasty. It was a special Christmas eve with all the carols and little gifts that was hand made by the children from Nd. We parted after dinner and slept peacefully in the lap of Nd.

We got up by 6:00 in the morning and went for a walk to see birds. 

We explored the place ourselves but all the buildings looked similar. We kept coming to same way over and over and it had nice fun. We saw cow shed and was glad to see natti cows.

We found art on the walls and leaf imprints on the floor of one of the houses at Nd

Nagarajan uncle joined us in between and he took us to a different path and told us you find the way and come to the kitchen for the breakfast. It was interesting and also easy to find our way out. We met Nd residents during breakfast and also Ananthu. After breakfast again we started walking and collected few leaves from the fallen coconut tree. We tried our art work using them that once we learned as a child. 

The children who came from near by hamlet to Nd fancied them and my husband enjoyed making them leaf snakes.
Although we thought we would start by 12:00 in the noon to Bangalore we left around 4:30 PM on Sunday as it was difficult to part with Nd. We thoroughly enjoyed the stay and it was wonderful to be in a vision once a group of people had that came true in every way. Nagarajan uncle and the whole Nd members ensured we had a great stay. Thanks to everyone at Nd for having given a chance to be part of such a beautiful family.

பயணங்கள் முடிவதில்லை - 2

சமீபத்தில் பணி நிமித்தமாக ஓரிடம் சென்றபோது அந்தக் குழுவில் பாலா என்ற ஒருவரை பார்க்க நேர்ந்தது. ஒவ்வொருவரும் தங்களை குறித்த பத்து நல்ல விஷயங்களை கூறி தங்களை விற்க வேண்டும். அதாவது நேர்முகத்தேர்வில் எப்படி ஒருவர் தன்னை பற்றிய strengths ஐ கூறி விற்பாரோ அது போல. பாலாவின் முறை வந்தபோது அவர் என்னை ஒரு பேனாவை போல சட்டை பையில் குத்திக் கொண்டு எங்கும் எடுத்து செல்லலாம் என்றார். என்னிடம் எந்த நிபந்தனைகளும் இல்லை, I am very adaptable என்றார். 'ஒரு பேனாவை போல' எத்தனை அழகாய் சொல்லி இருக்கிறார் என்று நினைத்தேன். அப்படியான என் பேனா என் தோழி ஸ்ரீ http://shriprajna.blogspot.com/ அவள் ஒரு பீனிக்ஸ். அவள் ஒரு பறவை. எனக்கு ஊர் சுற்ற மிக சரியான ஒரு கம்பானியன். அவளோடு போன ஒரு அற்புத பயணத்தை இங்கே பதிவு செய்ய நினைக்கிறேன்.

என்னை ஆட்கொள்ளும் பயணங்களின் முக்கிய அம்சம். எங்கு போகிறோம் என்று தெரியாமலே, எந்த எதிர்பார்ப்பும் அற்று கிளம்பி, மனதுக்கு தோன்றிய இடத்தில் எல்லாம் புகுந்து பார்த்து வர வேண்டும். அப்படியான ஒரு பயணம் தான் இது. முதல் நாள் இரவு வரை வேறோர் இடம் செல்ல நினைத்திருந்து காலையில் எழுந்ததும் ஒரு மலைப் பிரதேசத்தின் பெயரை சொல்லி இங்கு செல்லலாமா என்றேன். அவளும் ஒரு நொடியும் யோசியாமல் போகலாம் என்றாள். ஏன் அந்த இடம் மனதிற்கு வந்தது என்று தெரியவில்லை. இது முழுக்க முழுக்க intuitive trip.

பயணங்களின் போது எனக்கு பிடித்த இன்னொரு விஷயம், ரோட்டோர டீ கடை. அதுவும் காலை வேளையில் மங்கிய வெளிச்சத்தில் ஏதாவது பாடல் கேட்டுக் கொண்டே விழித்திருக்கும் டீ கடைகள். மலைப்ரதேசம் துவங்கும் முன்பே அப்படி ஒரு ரோட்டோரக் கடையில் நிறுத்தி டீ சாப்பிட்டு அது நல்லா இருந்தது என்று கூறி விட்டு கிளம்பினோம். எப்படியோ வழி கேட்டு கேட்டு ஒரு வழியாக அந்த மலைபிரதேசத்தை நெருங்கத் துவங்கினோம். மலை ஏறத் துவங்கிய முதல் கால் மணிநேரத்திலேயே ஒரு பாம்பு அந்தப் பகுதியின் குளிருக்கு இதமாய் நடு ரோட்டில் அப்போதுதான் முளைத்த இள வெயிலில் காய்ந்து கொண்டிருந்தது. எனக்கு பாம்புகள் மிக பயம் என்பதால் பாம்பு என்று கத்தி நான் அனிச்சையாய் கால்களை தூக்கிக் கொண்டேன். அவளும் பயந்து எங்கே எங்கே என்று சற்றே நிதானித்து பிறகு மீண்டும் தொடர்ந்தாள். வண்டி அதன் மேல் ஏறிவிட்டதோ என்று பயந்து திரும்பி பார்த்தேன். அது ஷேமமாக நெளிந்து நெளிந்து ரோட்டின் அந்தப் பக்கம் சென்றது. இந்த அதிர்வு அடங்கா இன்னும் சற்று தூரத்தில் இன்னொரு பாம்பு அதே போல. எனக்கு இந்த பயணம் திகிலாய் இருந்தது. அவள் தான் பாம்பை பார்கவில்லை பார்க்கணும் என்றதும் திரும்ப வந்து அதைப் பார்த்துப் போனோம். அதே இடத்தில் சற்றும் அசையாமல் இருந்தது இரண்டாவது பாம்பு. அதற்கு பிறகு சற்று நேரத்திற்கு கிடந்த குச்சிகளெல்லாம் எனக்கு பாம்பாய்த் தெரிந்தன. ரோட்டின் மேல் நீண்டிருந்த கிளைகளிளெல்லாம் பாம்புகள் தான் நெளிந்தன. அங்கே இருந்து மேலே விழுமோ என்ற எண்ணம் தேவை இல்லாமல் எழுந்தது.

ஆனால் அதையே நினைத்துக் கொண்டிராமல் செய்ய, வழி இன்னும் நிறைய ஆச்சர்யங்களை வைத்திருந்தது. மலை என்றாலே குரங்குகள் இருக்கனும் இல்லையா, அதற்கு சற்றும் முரணாமல் இப்போது பக்கத் தடுப்பு சுவர்களெல்லாம் நிறைய குரங்குகள் தென்பட துவங்கின. இந்தக் குரங்கு குட்டிகள் தான் எத்தனை அழகு நான் வியந்தேன். அது அத்தனை அழகாக நம்மை immitate பண்ணிக் கொண்டிருந்தது. அதை பார்த்துக் கொண்டு செல்லயிலேயே பல வண்ணத்து பூச்சிகள் வழியோரம் முளைத்திருந்த சிறு சிறு மலர்களில் அமர்ந்து அமர்ந்து சென்றன. கொஞ்சம் நிதானித்து அதன் வண்ணங்களை பார்த்து கொண்டே சென்றோம். இந்த பயணத்தின் இன்னொரு முக்கிய அம்சம் நினைத்த இடத்தில் நிறுத்த முடிவது. இது ஒரு புதிய உலகம். இதுவரை நான் அறிந்திராத உலகம். இங்கே அழைத்து வந்த என் தோழிக்கு நிறைய நிறைய நன்றிகள் என் மனம் சொல்லிக் கொண்டது. நான் அவளிடம் சொன்னேன் இந்த இடத்தை விட அருமையான விஷயம் உன் அறிமுகம் எனக்கு கிடைத்தது.

இதோ இப்போது தான் கொண்டை ஊசி வளைவுகள் ஒவ்வொன்றாய் முளைக்கத் துவங்கின. அந்த வளைவுகளை கடக்கும் போதெல்லாம் கீழிறங்கும் வாகனங்களின் வேகம் அச்சமூட்டுவதாய் இருந்தது. சமீபத்தில் பெய்திருந்த மழையில் சீர் குலைந்திருந்த இடங்களெல்லாம் இப்போது சீர் செய்யும் வேலை ஆங்காங்கே நடந்து கொண்டிருந்தது. இன்னும் சற்று தூரம் சென்றதும் தேயிலை தோட்டத்தின் ஊடே ஒரு சிறு நீர் ஊற்று வழிந்து கொண்டிருந்தது. அதை ஒட்டி ரோட்டோரமாய் ஒரு சிறு கோயிலும். அங்கே ஒரு சிறு பாலம் அதன் ஓரமாய் வண்டியை நிறுத்தி, மேடேறி தோட்டத்தின் அடிவாரத்தில் இருந்த சிறு மேட்டில் அமர்ந்து சுற்றிலும் பார்த்தோம். கண்ணுக்கு எட்டிய இடமெல்லாம் தேயிலை தோட்டங்களும் ஊடே சில்வர் ஓக்குகளுமாய் இருந்தது. அப்படியே ஆழமாய் ஒரு முறை மூச்சை இழுத்துக் கொண்டேன். பச்சை தேயிலை மணம். ஒரு அறை மணி நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். பிறகு திரும்ப தொடர்ந்தோம்.

முழுதுமாய் வேறு உலகத்திற்கு சென்றதை இன்னும் இன்னும் பூரணமாக நான் உணர்ந்தேன். வழியெல்லாம் கூடவே இப்போது மஞ்சள் பூக்கள். கொடி போல் இருந்த அந்த செடி, மலை சரிவை முழுதாய் ஆக்கிரமித்து பூத்துக் குலுங்கியது. சூரிய காந்தியை ஒத்திருந்த அது ஏதோ ஒரு காட்டுச்செடி என அறிந்தோம்.

அங்கங்கே தோட்டத்தின் ஊடே நீர் வடிந்து கொண்டிருந்தது.

இப்போது இடப் பக்கம் பார்க்கையில் ஒரு பெரும் பள்ளத்தாக்கு. பக்கசுவரை தாண்டி விழுந்தால் ஒரெலும்பு கூட தேறாது என்று நினைப்பு ஓடியது. அப்போது தொற்றிய பயம் பயணத்தை இன்னும் திகில் நிறைந்த சுவாரஷ்யம் ஆக்கியது. இதையெல்லாம் மீறியும் பள்ளத்தாக்கின் அமானுஷ்யம் ஒரு நிறைவான அழகாய் இருந்தது.

பார்த்து நிமிர்கையில் கவனம் யானைகள் சாலையை கடக்கும் பகுதி என்று ஒரு எச்சரிக்கை போர்டு வைக்கப் பட்டிருந்தது. சற்று முன் இருந்த செக் போஸ்டில் நிறுத்தி வரி செலுத்திவிட்டு யானை வருமா என்று கேட்டோம். வரி வசூலகர் மிக இனிமையாக பேசினார். இப்போது வராது நேற்று தான் ஒரு குட்டி யானையோடு நாலைந்து யானைகள் வழியில் நின்று இருந்தது. நாம் எதுவும் செய்யாவிட்டால் அது எதுவும் செய்யாது என்றார். பிறகு தனக்கு முன்னே இருந்த இடத்தை காட்டி இங்கே தான் பைசன்கள் காலையில் மேயும் என்றார்.

மறுபடியும் மேலேறத் துவங்கினோம்.வழியிலிருந்த சிறு சிறு ஊருகளை கடந்து மேலேறிக் கொண்டிருந்தோம். நிறைய நிறைய அழகு தாண்டி ஒரு வியூ பாய்ண்டை அடைந்தோம். அதில் மேலேறி சற்று நேரம் நின்று பார்த்து கீழிறங்கி செல்ல முயல்கையில் இன்னுமொரு வாகனத்தில் வந்திருந்த சில ஆண்கள் தங்களுக்கு ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். சொல்லுங்க பாக்காம போகப் போறாங்க என்றார்கள். பிறகு ஒருவர் இன்னும் கொஞ்சம் அந்தப் பக்கம் கீழிறங்கி பாருங்க ஒரு பள்ளத்தாக்கு இருக்கு. ரொம்ப நல்லா இருக்கும் என்றார். எங்களுக்கு மிகுந்த தயக்கமாய் இருந்தது. எங்கே பார்த்தாலும் ஆண்கள் மட்டுமே. எங்கள் தயக்கத்தை உணர்ந்து அவரே ஒரு பாமிலி கூட போயிருக்கு ஸேப் தான் போகலாம் என்றார். நாங்க அந்த வழியில் இறங்கத் துவங்கினோம். கீழே போக போக சட்டென இறங்கும் பள்ளம், கண்ணெட்டும் தூரத்தில் ஒரு அருவி, கீழே தெரிந்த கிராமங்கள். அத்தனை அழகு அழகு அழகு. அங்கே ஒரு செக்யூரிட்டி இருந்தார். நீங்கள் இங்கேயே இருப்பவரா என்றதற்கு ஆமாம் என்றார். கார்ல வந்தீங்களா கேட்டார் நாங்கள் டூ வீலேரில் வந்தோம் என்றதும் ஆச்சர்யத்தில் சட்டென முகம் மலர அப்படியா என்றார். நாங்கள் அங்கேயே அமர்ந்தோம். சற்று நேர அமைதிக்குப் பிறகு I am the happiest person in the world என்று கத்த வேண்டும் என்று சொன்னேன். நீ சொன்ன பிறகு தான் நாம் இங்கிருந்து கிளம்பலாம் என்றாள் ஸ்ரீ. எனக்கு சங்கோஜமாக இருந்தது. சற்று நேரத்தில் வெளிநாட்டு தம்பதி தங்கள் காரோட்டியோடு வந்திருந்தார்கள். ஹலோ என்றேன். அவர் மைக்கல் என்று தன்னையும் லூயிஸ் என்று மனைவியையும் அறிமுகப் படுத்தினார். பிறகு என்னோடு ஒரு புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்கிறாயா என்றார் நானும் சரி என்று எடுத்துக் கொண்டேன். பிறகு இந்தியன் டிரைவிங் பார்த்து பயந்ததை சொன்னார். கூட வந்த டிரைவர் இதுல தாம்மா நம்ம ஆளுங்க பேரக் கெடுத்துக்கறாங்க என்றார். நான் மெதுவாதாம்மா போவேன் ஏன்னா இவங்க போய் நெட் ல எழுதிட்டா என் பேரு கெட்டு போயிடும் என்றார். சற்று நேரம் பேசி விட்டு அவர்கள் சென்ற பிறகு இன்னொரு வட இந்திய குடும்பம் வந்தது. இப்போது  ஸ்ரீ எழுந்து குன்றின் உச்சியில் நின்று கொண்டு 'I am the happiest person in the world' என்று சத்தமாய் சொன்னதும் நாங்கள் கீழிறங்கத் துவங்கினோம்.