கண் குறுக்கி
தளிருதடு பிரித்து
இப்புறம் அப்புறம் துழாவியின்னும்
காம்பு பற்ற விளங்காது
வயிறொட்டக் கதறுகிறது
இன்றைக்கு பிறந்த சிசு
நெடு நேரமாய்
போராடி ஈன்ற களைப்பிலும்
ஊட்ட முயன்று
தோற்றோய்ந்த தாய்க்கும்
இது முதல் குழந்தை
அழுதழுதே தொய்ந்த குழந்தை
தீராப் பசியோடே சோர்ந்துறங்க
சுறுசுறுவென
தனம் வீங்கி ஊறிய நேசம் கட்டி
மீண்டுமொரு கூர் வலியில்
உழல்கிறாள் தாய்
இப்படி
விரல் எட்டா இடுக்குகளில்
விழுந்துவிட்ட தருணங்களை, பிரியங்களை
எதைக் கொண்டு மீட்க?
இனியும்
எந்த நம்பிக்கையோடு வாழ?
4 comments:
ஆயாசத்தை இத்தனை தெளிவாக
யாரும் உணரவைக்க முடியாது
மிக அருமை
தொடர வாழ்த்துக்கள்
நன்றிங்க ரமணி தொடர் வருகைக்கும், கருத்துக்கும்...
கடைசி பத்தி ஒட்டாமல் இருக்கே சுகிர்தா.
ம்ம் ஆமாம். இன்னும் கொஞ்சம் நல்லா வந்திருக்கணும்...
Post a Comment